De grote club bezoekers uit Horst!

Op zaterdag 26 april vlogen Sylvia, Jos, Petra, Edwin en Suzanne naar Curacao.
We zullen jullie onze avonturen op Curacao, waarbij Edwin “vocht” met een heuse zeebaars genaamd Herbie, we een concert bezochten op Mambo Beach van Guus Meeuwis, de mooie baaien, het lekkere eten, de locals, het feestje van Koninginnedag op het Wilhelminaplein, de bezienswaardigheden, Marianne Weber en al het andere, besparen….

Op maandag 5 mei vlogen we van Curacao naar Aruba…….naar Marjo en Franc!
We waren heel benieuwd hoe zij hun leven ingericht hadden in het verre maar o zo mooie Aruba.
De bagage-afhandeling verliep niet al te voorspoedig maar toch na een paar uurtjes hadden we allemaal onze koffers.
Diezelfde avond nog gezellig uitgegeten bij Salt n Pepper. Op aanraden van hun een heerlijke wrap genuttigd.
Na een heerlijke nachtrust zijn we op dinsdag het eiland gaan verkennen. We hadden een Kia Carens gehuurd. Het was best een leuke en goede auto. Maar zonder de goede chauffeur (Edje bedankt) waren we denk ik niet zover gekomen. Het was geen terreinwagen maar toch besloten we de gok te nemen om de noordkant van het eiland te verkennen. Vanuit de vuurtoren naar de Natural Bridge. Onderweg kwamen we 4 wat minder slanke Amerikanen tegen in een personenauto. Ze kwamen op een gegeven moment vast te zitten waardoor de medereizigers uit de auto moesten. Zag er allemaal wel lollig uit. Dan was onze Kia nog niet eens zo slecht…
Het is echt gaaf en indrukwekkend om te zien hoe de golven tegen de kant aan slaan.
Onderweg natuurlijk ook gestopt bij de hoopjes stenen om er ook maar een hoopje (stenen) neer te leggen en een wens te doen. Nu maar hopen dat ie uitkomt.
Bij het kerkje Alto Vista moest er natuurlijk ook gestopt worden. We vonden eigenlijk wel dat Marjo en Franc op dat moment hun trouwbelofte wel even konden uitspreken zodat wij getuigen waren. Jammer voor ons dat ze gewoon moesten werken…
Aangezien we van de verkeerde kant kwamen reden we eerst een stukje voorbij om de opschriften te lezen. Hadden we ook meteen weer een gebedje opgezegd.
Aan het einde van de dag nog lekker even op het strand gelegen, heerlijk na zo’n dag waarbij je auto in en auto uit gaat. Om 19.00 uur zakte de zon in de zee (we hebben de zon zien zakken in de zee, we hebben de zon zien zakken in de zee, we hebben de zon zien zakken, de zon zien zakken, de zon zien zakken in de zee…).
Wow, dat was echt gaaf!!!
Voor de woensdag had Marjo een leuke snorkeltour voor ons geregeld. Vanaf de pier bij het Hyatt Hotel gingen we op pad met de boot. Hele hordes Amerikanen vergezelden ons tijdens de trip. Het zijn toch andere mensen. Ze staan als eerste bij de bar, nog ver voordat de bar ook maar geopend is. En dan ook bij het buffet. Ook zijn ze errug gevoelig voor dat opzwepende gedoe. Maar als nuchtere Hollandse kun je maar het beste gewoon mee schreeuwen en juichen….verhoogd de feestvreugde zullen we maar zeggen.
De boot stopte bij 2 riffen en bij het scheepswrak de Antilla. Echt super gaaf! Bij het wrak haakte Marjo en Sylvia af. De stroming was erg wild en het kostte wel wat kracht om bij het wrak te komen (en er ook weer niet te dicht bij te komen).
Tegen het begin van de middag kwamen weer heelhuids terug met de buikjes gevuld.
We zijn toen nog lekker even bij het zwembad gaan liggen, genieten van de zon en het relaxte van Aruba. Marjo moest aan het eind van de middag weer naar huis. ’s Avonds had Marjo haar wekelijkse tennisles bij onze accommodatie. We hebben haar dan ook nog even aangemoedigd. Al had ze dat niet zo nodig want ze tennist echt al goed.
Donderdag lekker een beetje uitgeslapen. ’s Middags kwam Marjo ons ophalen en zijn we eerst naar hun huis gereden. Ik zat naast Marjo in de auto met pen en papier en maar hopen dat ik de goede weg beschreef. ’s Avonds gingen we namelijk bij hun BBQ-en en moesten we op eigen houtje naar hun ‘paleisje’ toe.
Daarna zijn we naar Oranjestad gereden. Daar kwam Franc met ons mee lunchen. Errug gezellig en weer heeeerlijk gegeten.
Na al dat lekkere eten moest er nog effe geshopt worden. We konden thuis toch niet met lege handen aan komen.
Ondertussen moest Marjo even weg voor haar werk en we hadden bij de supermarkt afgesproken.
……en dan ga je bij het 1e stoplicht rechts, zegt Marjo.
Owkee, klinkt makkelijk. Dus wij 1e stoplicht rechts…..maar geen supermarkt.
Na heen en weer gebel/sms kwam de aap uit de mouw. We moesten de 1e werkende stoplicht hebben, hahaha……zij zijn al helemaal ingeburgerd en worden al echte Arubanen. Hebben wel gelachen achteraf.
Nadat we al dat lekkers hadden gekocht zijn we bij The Mill lekker gaan douchen en daarna naar huize Teeuwen/Smulders gereden. Echt super om te zien hoe zij hun huisje hebben ingericht met een erg leuke en mooie tuin, leuke katjes en een gezellige woonkamer.
We hadden natuurlijk al goede verhalen gehoord over Franc zijn BBQ-kunsten en op deze avond konden we dit aan den lijve ondervinden. Franc, je bent wederom geslaagd hoor. Het was heerlijk!!!
Vrijdag gingen we weer een rondje Aruba en belandden bij de struisvogelboerderij. Heel apart om dit eens te zien. Na wat cultuur gesnoven te hebben dus, reden we door naar baby-beach. Daar hebben we nog heerlijk een tijdje op het strand gelegen totdat we met zijn allen werden gezandstraalt…..en dat is geen lekker gevoel….Dus weer de auto in en op naar het zwembad. ’s Avonds hebben we bij een lokale chinees eten gehaald. Heerlijk.
Sja, en zo nadert dan al bijna het einde van ons avontuur op de Antillen, maar niet voordat Franc ons zijn Natalee Holloway-excursie had laten zien.
Zaterdag tegen het eind van de ochtend (eigenlijk al aan het begin van de middag), kwam Franc ons ophalen bij The Mill. We liepen vandaar uit naar het Holiday-Inn hotel.
Aangezien de lunch ook inbegrepen was, werd er bij aankomst dan ook gebruik van gemaakt. We lieten ons weer goed informeren door onze gids en aten dus ook weer overheerlijk.
Na deze lekker lunch liepen we verder en werden de verhalen spannender en spannender.…… Tot dat we aankwamen bij de telefoon vanwaar Joran heeft gebeld. Jos pakte zijn creditcard en wilde zijn vrienden bellen. Helaas voor hem deed ie het niet… Maar Jos, gelukkig staat het wel vereeuwigd op een foto.
Na deze tour liepen we terug via het Marriot hotel en onze tourleader wilde nog even zijn gokkunsten vertonen en aan ons uitleggen. Dus ook als onderdeel van de tour, zaten we in een heus casino en speelden we alsof we al jaren niks anders deden. Helaas vonden de machines ons niet leuk, waardoor er ook niks uitrolde.
Onderweg nog lekker bij een Belgisch tentje heerlijk wat gedronken en toen zijn we teruggelopen naar The Mill.
Marjo moest overdag werken maar had ’s avonds een tenniswedstrijd. Dus daar zaten de trouwe supporters weer…hup Marjo….hup Marjo…. En ja hoor, ze won !!!
Na al dat inspannende gedoe heeft ze snel bij ons gedoucht en zijn we richting Oranjestad gereden. Bij Que Pasa hebben we (weer) heerlijk gegeten en gezellig gekletst. Dit was alweer de laatste avond… Time flies when you’re having fun.
Na al dat lekkers was het voor Marjo tijd om afscheid te nemen. Zij moest zondag weer werken. Franc zouden we zondag nog zien.
We hebben dus afscheid genomen en zijn toen lekker gaan slapen.
Op zondag hadden de jongens (Franc, Jos en Edwin) afgesproken om naar de film te gaan. Iron man draaide en moest een hele gave film zijn. Petra, Syl en ik bleven lekker bij het zwembad nog even flink bakken.
Toen zij terugkwamen was het dan ook tijd om van Franc afscheid te nemen.
Sja, en dan is het tijd om de koffers te gaan pakken en weer langzaam richting luchthaven te gaan.
We hadden geen vertraging en de terugreis verliep voorspoedig.
Gelukkig was het in Nederland ook nog lekker weer waardoor we langzaam konden afkicken.
Marjo en Franc heel erg bedankt voor deze leuk dagen! En gelukkig zien we ons in september alweer in Holanda….

Ajo.
Groetjes,
Sylvia, Jos, Petra, Edwin en Suzanne